Met de bus terug naar Panama stad

Vrijdag 23 augustus kwam er een einde aan de week bij Charlotte en Oscar. Een onvergetelijke waanzinnige fijne week met zijn viertjes (🐾) waarvan 3 dagen alleen met Charlotte (Costa Rica) dat behoeft geen uitleg, dit was gewoon een fantastische week. Ik had me voorgenomen om heen met het vliegtuig naar David (spreek je uit als Da-vied) te gaan en terug met de bus. Vliegen is een uurtje en met de bus ben je 8 uur onderweg maar is ook een leuke ervaring. Om 9.00 uur stapte ik met toch weer de nodige tranen omdat ik niet iemand ben die afscheid kan nemen ( maar met de woorden van Marco Borsato “afscheid nemen bestaat niet” in mijn achter hoofd) stapte ik in de bus. Eerst zat ik een half uurtje alleen daarna kwam er een hele jonge moeder met kindje van ongeveer een jaar op schoot naast me zitten, ruim 7 uur lang had ze het kleine jochie op schoot en aan de borst want als het ventje maar één kik gaf hup aan de borst en stil was hij. Een leuke ervaring en goed te doen. Na een kleine 8 uur kwam ik aan op Albrook een heel groot busstation en tja met een grote koffer en een kleine koffer moet je de goeie uitweg vinden 🙄. Ik zag nergens een lift dus met mijn 20 kilo koffer, kleine koffer en natuurlijk nog een losse tas met omslagdoek (voor als het koud was in de bus, niet dus😳) en een anderhalve liter fles water en mijn “handtas” om mijn nek ging ik de grote trap af je had me moeten zien 😅. Uiteindelijk stond ik buiten en werd overmand door taxi chauffeurs maar die wilde ik niet, ik wilde een Uber taxi. Zo gezegd zo gedaan en deze taxi zou er over 6 minuten zijn bij de Mall! Maar ja waar was die🤔. Ik bleef staan waar ik stond en dat had ik beter niet kunnen doen want hij reed natuurlijk voorbij en ik keek waar hij stopte en dat was met die koffers en tassen nog best een eindje “rennen” op mijn slippers. Oversteken, druk op de weg, uitkijken, rennen of mijn leven ervan af hing kwam ik een paar minuten later bij mijn taxi aan die gelukkig mijn tandpasta smile van dat moment kon waarderen en niet boos werd omdat ik niet op de aangegeven plek stond toch wel even nog de opmerking maakte en wijzend naar de Mall! 

Op naar mijn hotel.

Daar aangekomen stonden ze me op te wachten net zoals in een film met een bellboy met trolly voor je koffer(s) er werd net niet voor me gebogen maar ik voelde me echt even een “very special person” . Werkelijk een prachtige kamer in één woord! Daar heb ik zo van genoten al was het niet overdreven lang want ik moest er de volgende morgen om 04.50 uur uit voor mijn tripje naar San Blas. Inmiddels heeft het zoals bijna alle dagen dat ik hier ben gewoon geregend hier in Panama stad.