De vlucht!

Op maandag 12 augustus 2019 gaat om 06.00 uur de wekker.

Vandaag gaat het dan echt gebeuren mijn allereerste solo vakantie.

Zoals ik ben wil ik ons huis schoon achter laten voor Martin zodat hij niet zo veel hoeft te doen als hij na het werk thuis komt. Dus vroeg uit de veren en nog even lekker de “noodzakelijke” dingen stofzuigen en soppen.

Om 9.10 uur rijden we naar Schiphol, de rit is wat stil we zitten allebei zo met onze eigen gedachten! Nog even mams bellen zodat ze wat geruster is en voordat ik het door heb zijn we op Schiphol. We lopen samen naar de vertrekhal, lever mijn koffer in en vraag of ik nog van stoel kan veranderen. De stewardess kwam met een tip waar ik gelijk gebruik van heb gemaakt, extra beenruimte voor op een lange vlucht voor €40,00 heb je echt veel been ruimte en dat reist (achteraf gezien) ontzettend lekker. Het is maar dat je het weet😉. Martin is tot zo ver hij kon meegelopen en toen kwam het afscheid.... met horten, stoten en tranen of ik nooit meer terug kom namen we afscheid en daar ging ik. Voor je het weet zijn de tranen weg en “stort” je je in het onbekende en je weet het komt gewoon goed. Nog even geld wisselen dan heb ik dat maar alvast en snel kijken of er nog een kiosk is voor wat tijdschriften die ik voor Charlotte mee kan nemen. Eerst kom ik langs alle smaken Chocolonely (en Charlotte had gevraagd of ik die mee wilde nemen) ik had er ééntje gekocht en daar kwamen er nog drie bij, ach is gewoon lekker! De tijdschriften zijn ook gekocht en ik zie dat ik al naar F-9 moet om te gaan boarden, jeetje wat gaat de tijd toch snel. Om 12.45 uur zit ik op stoel D15 met extra been ruimte. En dan krijgen we te horen dat het erg druk is op de landingsbaan en moeten we 45 minuten wachten om te vertrekken, het werd een uur. De totale vlucht was daardoor nog iets langer 11.50 uur. Het cabine personeel was ontzettend aardig, het eten was lekker en de hele reis films en Netflix gekeken en wat gelezen. Af en toe toch een paar minuten mijn ogen dicht maar overdag slapen wil ik niet want als ik aan kom is het in Panama 7 uur vroeger. Op het vliegveld in Panama werd ik opgewacht door een ietwat geïrriteerde taxi chauffeur met een bord met mijn naam erop, best leuk voor een keer. Mijn big smile in de strijd gegooid en de arme man smolt en zei “ no problem” . De beste man sprak geen woord Engels en mijn Spaans is maar een beetje dus was het een stille rit naar het hotel. Ook in het hotel spraken ze slecht Engels en dat voor een **** sterren hotel beetje jammer maar we kwamen er uit met een beetje Spaans en een beetje Engels. Mijn hotel kamer is enorm en dat voor mij alleen, heerlijk koel een minibar een bad een grote tv en uitzicht op grote gebouwen en beneden het zwembad. Het regent! Martin, Charlotte en de moeders op de hoogte gebracht dat ik veilig aangekomen ben. De klok tikt door en ik kruip om 20.15 uur plaatselijke tijd in bed, moe en voldaan, ik ben voor het eerst alleen op reis...